اصیل (مفردات‌نهج‌البلاغه)اصیل از مفردات نهج البلاغه، به معنای فاصله‌ی زمانی عصر تا مغرب است. ۱ - مفهومشناسیاصیل به معنای ما بعد عصر تا مغرب، می‌باشد. جمع آن اصال است: «و سجدت له بالغدوّ و الاصآل الاشجار الناضرة؛ و به خدا سجده می‌کنند در صبح‌ها و عصرها درختان سرسبز.» و نیز در خطبه ۲۲۲، آمده است. ۲ - پانویس
۳ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اصیل»، ص۵۳. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|